Onder de waterlijn

Is het je wel eens opgevallen dat juist hele intelligente mensen op één of enkele punten in hun leven een hardnekkig probleem hebben? Reis dan dit stukje met me mee , waarin ik het ga hebben over emoties, gevoelens en emotionele pijn.
Eerst wil ik graag duidelijkheid scheppen over wat gevoel is , en wat emotie. In ons dagelijks spraakgebruik worden die twee vaak door elkaar gebruikt maar er is een wezenlijk verschil. En dat verschil is precies ook de deur naar de healing van emotionele pijn.

Je gevoel is je levensstroom. Je voelt je hart kloppen, je voelt wat voor jou een goed dagritme is, je voelt wanneer het tijd is om te gaan slapen of om bepaalde stappen te zetten  Het is een continue energie (ook al verlies je het contact ermee, wat bijvoorbeeld gebeurt wanneer je te veel met je aandacht alleen in je hoofd zit, gevangen in je denken). Voelen heeft niet de ups & downs van emoties , waarin gebeurtenissen goed of slecht gevonden worden. Het is de diepte van de oceaan waar alles leeft zonder de golven aan de oppervlakte. Voelen is een gewaarzijn.  In dat woord zit ‘waar’ en ‘zijn’.  Door te voelen weet je of iets waar is. Als iets voor jou niet waar is, trekt je energie zich van die plaats of persoon terug.  Bewust of onbewust.  Het criterium is enthousiasme.  De etymologie van dit woord is Grieks: en theos ,  ‘in god’ .  Laat je enthousiasme je dagelijkse graadmeter zijn bij het nemen van beslissingen.  Want het is je levenskracht die zich al dan niet achter een plan wil scharen. En iedereen weet hoe moeizaam iets verloopt wanneer dat ontbreekt.  Waarom zou je het in vredesnaam anders doen?!  En dan komen we bij emoties en emotionele pijn.
Een emotie is een stagnatie, het is een vorm van weerstand die ontstaat wanneer je iets niet begrijpt. Emoties zijn gekoppeld aan de mentale laag, aan je denken. Eerst een simpel voorbeeld van een ‘up’ emotie: je bent op reis in Vietnam en ineens sta je oog in oog met een middelbare schoolvriend. Blijheid en tegelijkertijd onbegrip, je snapt niet hoe je hem hier kan tegenkomen. Het eerste wat je vraagt is ‘wat doe jij hier’.  Bij de ‘ups’ is het onbegrip meestal zo opgelost.   Nu een voorbeeld van een ‘down’emotie : je hebt een vakantie geboekt en je komt op de luchthaven waar je te horen krijgt dat de vlucht overboekt is en jij , met je hele gezin , kunt niet mee. Je wordt boos. Je baalt of wat voor emotie dan ook . Weer die reactie van onbegrip – “hoe kan dat, ik heb toch gereserveerd en betaald”  Je emotie is een vorm van weerstand: je weigert op dat moment om te accepteren dat dit de situatie is.   Als je in die weerstand blijft zitten doe je bijvoorbeeld het volgende:  hoewel je toe was aan veel ontspanning  en zeker geen vakantie per auto omdat je al het hele jaar in de file zit , neem je toch de auto om alsnog  naar de betreffende vakantie bestemming te gaan.  Je enthousiasme, je gevoel , zegt ‘nee’ , want je bent hier eigenlijk te moe voor,  maar vanuit je mentale laag – die per definitie beperkt en weinig creatief is – zegt het ego “ik laat me niet kisten” . Je gaat voorbij aan je behoefte aan ontspanning , die ‘parkeer’ je dan ergens in een afgebakende hoekje met een slot erop . Want dat komt nu zogezegd niet gelegen….. Dit is hoe emotionele pijn wordt gecreëerd.  In dit voorbeeld is het nog redelijk makkelijk om later bij jezelf na te gaan waarom je nog steeds met spanning in je nek of je rug loopt.  Het is minder eenvoudig om de emotionele pijn te bevrijden die is ontstaan in je jeugd of in vorige levens.  Die heb je net zoals in het bovengenoemde voorbeeld ‘weg-geparkeerd’  en met behulp van je mentale handigheid heb je daar een flink ego omheen gebouwd. Variërend van heldhaftige persoonlijkheden  -‘ik kan altijd alles aan’ -tot en met slachtofferrollen – ‘dat moet mij nou altijd gebeuren’. Hoe slimmer je bent op mentaal niveau , hoe beter je emotionele pijn weet te camoufleren met een keur aan ego karakteristieken. Zo slim dat je vergeet dat je bezig was pijn te verdoezelen en je op een dag niet meer beter weet dan dat je zo bent.  Maar die emotionele pijn werkt ‘onder de waterlijn’ door, vanuit de plek waar je deze zo keurig had weggezet. Want die pijn is een deel van je levensenergie die hoe dan ook mee wil doen en vanuit deze positie gaat je pijn werken als een saboteur.  En, regelmatig  meldt die pijn zich om bevrijd te worden vanachter het slot wat je erop hebt gezet.
Het leven wil stromen, want dat is de aard ervan.
Wat doe je eraan?  Ga terug naar je gevoel. Laat de taal van je lichaam spreken. Emotionele pijn zet zich vast in het lichaam en het lichaam liegt nooit. Ga in een veilige omgeving waar je niet wordt gestoord – waar je ego niet hoeft ‘op te treden’ – zo diep mogelijk met je aandacht in je lichaam en voel waar de pijn zit. Nee, dat is in eerste instantie geen aangename bezigheid, maar als je rustig blijft ademhalen en die pijn gewoon alleen maar waarneemt, zonder oordeel of zonder gevecht of zonder ook maar te stellen dat de pijn weg moet, dan kan zo’n blokkade oplossen. Je erkent wat er is, en erkenning is liefde. Liefde geneest.

Het is wonderbaarlijk eenvoudig.
Gebruik verder je emoties om te leren . Ok , er gebeurt iets waar je niet op had gerekend. Je bent boos , teleurgesteld , of angstig , er is dat niet-begrijpen hoe het kan. Onderzoek dan ook met welke veronderstellingen en overtuigingen je deze situatie tegemoet trad. Kennelijk wist je iets niet, anders zou er geen onbegrip ontstaan zijn. Onderzoek het, wat het ook is.  En beslis dan vanuit je gevoel of de betreffende situatie klopt met je innerlijke waarheid.
Wees eerlijk met jezelf. Je emotionele ups & downs maken je duidelijk waar je ego je levensgeluk in de wielen rijdt. Die eerlijkheid kan maken dat een zorgvuldig opgebouwd ego van jaren, nu diep in het stof moet bijten…. De herwonnen levensenergie maakt dat echter meer dan goed.
En, als het leven je op een bepaald moment niet brengt wat je ervan verwachtte, kijk dan in het hier en nu wat het je wél brengt.


Ans Carels
april 2005